The Father’s Footprint
ตะวันแดงส่องแสงลงในดงแดน
ช่างยากแค้นจะเดินต่อในแห่งหน
เพียงจะเดินข้ามไพรยังอับจน
ใครจะทนเดินไปทั่วทั้งไทยแดน
ดวงใจข้าช่างเหนื่อยและรันทด
ก็ปรากฏรอยเท้าช่างไกลแสน
ณ ที่นี้ ณ ที่ที่ สุดยากแค้น
เคยมีคนเดินแล่นผ่านแผ่นดิน
พ่อเคยมาที่นี่เมื่อนานแล้ว
พ่อมาช่วยพวกเราทั้งหมดสิ้น
พ่อเดินทางหาพี่น้องทั่วแผ่นดิน
พ่อเดินสิ้นข้ามถิ่นแดนพงไพร
ฉันเหม่อมองรอยเท้าก็ฉุกคิด
ทั้งชีวิตต้องยืนหยัดดั่งพ่อได้
ความมานะความเพียรไม่สลาย
จะอยู่กับฉันจนฉันตายอย่างพ่อเป็น
พ่อสอนพ่อสั่งฉันเสมอ
ทำสิ่งใดต้องเกิดหลังฉันคิด
และสิ่งนั้นต้องดียิ่งในดวงจิต
สุจริตเพื่อทุกคนในทุกทาง
เหม่อมองรอยเท้าของพ่อนั้น
ที่บากบั่นเพื่อแผ่นดินถิ่นไทยผอง
ที่ทรงทำเพื่อปวงไทยถิ่นขวานทอง
เมื่อฉันมองน้ำตาพาไหลออ
มือสองกำหมัดแน่นต้องทำได้
แม้นจะตายขอได้เสี้ยวของตัวพ่อ
จะยืนหยัดในความดีจะทำต่อ
เท้าก็ย้ำตามทางพ่ออย่างสุขใจ
