ละล่วงแล้วพลัดพรากจากโลกนี้
สิ้นพระองค์ทรงศรีแห่งผองชาติ
พระองค์เจ้าพี่นางฯมิ่งทวยราษฎร์
วันนี้จากลับลาโลกากาล
เปรียบประดุจท้องฟ้ายามหลังฝน
แสงรุ้งงามปรากฏบนนภาศาล
วันนี้แสงเจ็ดสีลีลางาม
จากฟ้าครามลับลาจากโลกไป
โอ้ว่าแสงสดสีลับรี่จาก
นํ้าตาเราไหลพรากสะเทือนใจ
แสงสีหนึ่งสองสามลางจางไป
สี่ห้าหก..เจ็ดไซร้..หายกับลม
ขอพระองค์ทรงไปดีในที่หน้า
สูงเทียมเหนือเกศาของไทยผอง
เหล่าปวงชนนับวันนี้นิรันดร
จะกราบไหว้ อาวรณ์ สดุดี
1 ความคิดเห็น:
อ่านดูแล้ว ไพเราะเสนาะซึ้ง ถึงหัวใจ
เขียนทันที จากความใน ได้ความถ้วน
ทุกคำล้วน หลากลีลา ภาษาดี
ได้จังหวะ วรรคตอน ผ่อนและตึง
ได้ความซึ้ง อรรถรส ครบถ้วนดี
กลอนหลากลาย บรรยายได้ แต่อาลัย
น้อยจนไม่ มีเลย ที่กล่าวถึง
การจุติเกิดมา เพื่อแผ่นดิน
ทุกสิ่งสิ้น ต่อคนไทยทุกหมู่เหล่า
ถึงคราวส่ง เสด็จกลับ ลับและล่วง
ไปสู่สรวง สวรรค์ ชั้นฟ้า สุดอาลัย
การที่ควร ท่านได้ทำ แล้วทั้งสิ้น
ชีวิตไทย ใสผ่องแผ้ว สำนึกสิ้น
ได้เวลาส่งเสด็จกลับ ประทับสู่แดนสวรรค์
ส่วนที่เหลือ สิ่งที่ค้าง คือหน้าที่
ทุกชีวี ไทยสำนึก ตรึกตรองต่อ
อย่าต้องท้อ ด้วยท่านเริ่ม ให้เราแล้ว
ทำให้ดี ทำด้วยใจ ให้รุ่นหลัง
เป็นพลัง เป็นพระรวม จิตใจเรา
ตลอดปี ตลอดไป เทอญ
แสดงความคิดเห็น