รัฐวิถี บนความขัดแย้ง

แผ่นดินไทยลุกร้อน...........เหลือทน นักแล
ฤๅจักหาทางแห่งหน.................ออกได้
กลายเป็นรัฐทรชน...........ไฟมอด เห็นชัด
สามัคคีหามีไซร้.............ทั่วหล้า ดูแคลน

เหล่าปราชญ์ผู้เปี่ยมรู้..............ชาวนา
เหล่ากรรมกรก็มา..................กู่ก้อง
เหล่าวาณิชนำประชา...............รุกล่อ
นักศึกษาประกาศร้อง........ด่าท้อ การเมือง

เหมือนบ้านแปรขื่อไร้.............ค้ำยัน
สีเลือดก็ไหลพลัน...............สุดต้าน
ต่างคนคิดอื่นนั้น..........เป็นศัต-ตรูเอย

ต่างคิดจะฆ่าล้าง........เชือดเกลื้อ กลบดิน

แผ่นดิน ถิ่นสยาม ในยามนี้

ปัฐพี เศร้าสร้อย และหมองหม่น
อันที่พึ่ง หายาก ลำบากล้น

อันผู้คน แตกระสาน เป็นซ่านเซ็น

เศรษฐกิจ ตกต่ำ เป็นประวัติ

เห็นได้ชัด การค้า ลำบากเข็ญ
สังคมก็ หม่อนหมอง สุดจะเป็น

มิเล็งเห็น ที่ซึ่ง จะพึ่งพาน

เหมือนระกำ ซ้ำเคราะห์ กระเทาะเข้า

เมื่อพวกเรา แตกสามัคคี มหาศาล
เมื่อคิดต่าง ใช้กำลัง ประหักหาร

เหมือนว่าบ้าน ไร้ขื่อแปร ให้ดำรง

ต่างหยิบยก ชอบธรรม แต่ละฝ่าย

ล้มทำลาย อีกข้าง ให้ปลดปลง
ฤๅประเทศ ไร้ทางออก ไร้ทางคง

ฤๅชาติไทย เป็นไพรพง ให้ทำลาย

ประเทศชาติ กลายเป็น ถิ่นแดงเหลือง

กลายเป็นเรื่อง หน้าเศร้า และเลวร้าย
ในอดีต เคยแบ่ง เป็นขวาซ้าย

ผ่านมาหลาย นานปี ไม่ต่างกัน

เปลี่ยนให้เหลือง หมดประเทศ รึแก้ได้

เปลี่ยนให้กลาย เป็นแดง รึสุขสันต์
แบ่งเป็นครึ่ง ชนกัน พัลวัน

มิเห็นซึ่ง วันนั้น จะปรองดอง

อยู่สุดขั้ว ใช่หนทาง ในการแก้

แสดงออก ให้เต็มแย่ ก็หม่นหมอง
เมื่อเปลี่ยนผลัด รัฐนาวา ตีตราจอง

ลงกฐิน มาสนอง ก่อชุมนุม

เป้าประสงค์ ผู้คน ก็รักชาติ

เพียงเราขาด สามัคคี ระหว่างกลุ่ม
เพียงเราห่าง จุดร่วม ที่เครือคลุม

จึงทะเลาะ จึงสุม ความเคืองใจ

เพราะเราต่าง รับฟัง สื่อข้างเรา

มีความจริง ที่ปลุกเร้า ใจเราได้
บางข่าวก็ ต่างสื่อ ลือกันไป

บางข่าวไซร้ เรื่องเดียว คิดสองมุม

ถึงเวลา เปิดใจ กันให้กว้าง

รับฟังทาง ทุกด้าน ของทุกกลุ่ม
ใช้ตรรกะ เป็นทางคิด ทุกแง่มุม

หามิติ ที่เห็น เป็นความจริง

และรู้รัก สามัคคี เป็นที่ตั้ง

อาวรณ์กัน เข้าใจ ในทุกสิ่ง
เพราะเราคือ พี่น้อง กันจริงจริง

ต้องประคอง บ้านให้นิ่ง จึงสงบ

ยึดถือหลัก กฏหมาย เป็นธงนำ

ไม่กระทำ ฝ่าฝืน หรือเลี่ยงหลบ
หากทำผิด ยอมรับโทษ ไม่สู้รบ

ต้องเคารพ กติกา ไม่ฝ่าฝืน

และผู้นำ ประเทศ คราไหนไหน

จะต้องใช้ ยุติธรรม เป็นตัวยืน
อย่าได้ใช้ สองมาตรวัด ผ้าหนึ่งผืน

ประเทศชาติ จะพังครืน ในชั่วยาม

สุดท้ายคือ ย้อนคิด ชีวิตนี้

เหยียบอยู่บน ธรณี ดินสยาม
ไม่กี่ปี ชีวี ก็วายวาง

หมั่นเพียรสร้าง รักษาไทย ให้ลูกชม

หากเข่นฆ่า ทำลาย ปัฐพี

เผาบ้านนี้ เมืองนี้ อย่างสาสม
หากทะเลาะ กร่นด่า ปาอาจม

รึสาปส่ง อีกฝ่าย ไม่ปราณี

แสวงหา เข่นฆ่า ทรราชย์

โดยล้างชาติ ล้างแผ่นดิน จนป่นปี้
ปฏิวัติ ล้างบาง สิ่งดีดี

เพื่อไล่จับ ทรพี ไม่กี่นาย

ประเทศไทย เหลืออะไร ให้อยู่ยง

คนยังคง ยึดศรัทธา เป็นอาศัย
ร่วมสร้างบ้าน แปลงเมือง ก่อนเราตาย

เป็นที่พัก ลูกหลานไทย นานเท่านาน

แผ่นดินจึงหมดร้อน..............อยู่มั่น
พ้นพิษที่โหมหัน.................เข่นข้า
เหล่าน้องพี่อยู่กัน..........สามัค – คีแฮ

ประเทศสงบสุขอ้า............ไป่สู้ รบตี