บอล (The Unpredictable)

หลังจากได้เงินก้อนนั้นมาชีวิตของผมคงจะดีขึ้น ครอบครัวของเราน่าจะกลับคืนสู่ความสงบอีกครั้ง ดาคงจะไม่ด่าผมอีกแล้ว ลูกทั้งสองคงจะไม่ต้องฟังเราทะเลาะกัน ผมอยากให้ดาและลูกๆรักผมมากๆ ผมต้องการพวกเขา และผมพร้อมเสี่ยง

เงินก้อนนี้เป็นเงินก้อนสุดท้ายของผมแล้ว ผมลงทุนกับหลายๆอย่างไปมากมายตั้งแต่ร้านก๋วยเตี๋ยว ร้านกาแฟ ร้านขายของชำ และก็อะไรอีกมากมาย แต่ก็เหมือนโชคชะตาเล่นตลก ผมยังไม่เคยประสบความสำเร็จ ไม่แน่ว่ามันอาจไม่ใช่เส้นทางของผม หลังจากที่ได้รับคำแนะนำจากเพื่อนคนหนึ่ง เขาเคยทำเงินได้มหาศาลกับสิ่งนี้ ผมจะลองดูบ้าง และด้วยเงินก้อนนี้ผมจะท้าดวลกับโชคชะตาอีกครั้งหนึ่ง กับลูกกลมๆที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตครอบครัวของเรา

หลังจากการลงทุนที่สำคัญที่สุดคราวนี้ได้ผ่านไป ผมกลับบ้าน วันนี้ผมใจเย็น ดา และลูกๆอยู่ที่บ้าน ผมคุยกับดาน้อยมาก เหมือนที่เป็นมานานในช่วงหลังๆนี้ ผมรู้ว่าดาเครียดกับเรื่องฐานะของเรา เราเครียดเหมือนกัน เพียงแต่เราไม่เข้าใจกัน ดา และลูกๆ เข้านอนแล้ว นี่มันก็ตีหนึ่งครึ่งแล้ว สายตาของผมยังคงแข็งทื่อ เกิดอะไรขึ้นในใจของผม ความหวัง ความเครียด ความกังวล และความกลัวกำลังสับสนปนเปกันไปหมด อีกไม่ถึง 15 นาทีการเปลี่ยนแปลงของผมและครอบครัวก็จะเริ่มต้น
เบื้องหน้าของผมคือ ทีวี ผมเปิดมัน และเปลี่ยนไปตามช่องที่ผมต้องการ จ้องมองมันอย่างไร้ชีวิตชีวา 10 นาทีเศษที่กำลังจะมาถึง แม้จะอยากให้มันมาเร็วๆ แต่ก็กลัวในการมาของมัน ผมบอกตัวเองว่าต้องข่มใจให้ได้ มั่นใจในสิ่งที่ทำ โชคชะตาต้องเข้าข้างเราบ้าง
ช่วงเวลาที่รอคอยเพียงไม่กี่นาที ช่างยาวนานนัก ทีวีที่เปิดอยู่ไม่ได้เข้าไปในจิตใจผมเลย ผมเห็นภาพตอนผมจีบดา ตอนสมัยเราเรียนในมหาวิทยาลัย จีบอยู่นานจนกระทั่งเด็กสาววัยรุ่นคนนั้นเห็นใจ ดาน่ารัก นิสัยดี ดาเป็นห่วงผมมากตอนเรียน เธอจดงานให้ผม ติวให้ผม ผมรักเธอมาก ดาบอกว่าอยากอยู่กับผมตลอดไป เราแต่งงานกันอีก 5 ปีต่อมา นั่นก็หลังจากเรียนจบมาไม่นาน มโนภาพของผมตอนนี้คือลูกทั้งสองของเรา อาร์มเกิดหลังจากการแต่งงานของเรา 4 ปี ส่วน ส่วนวิวเพิ่งเกิดเมื่อปีที่แล้ว ทั้งสองเป็นเด็กที่น่ารักมาก ผมรักลูกๆจริงๆ ผมเห็นภาพเหล่านั้น ผมยิ้ม ผมกลัว
พลันก็เกิดเสียงที่หยุดมโนภาพทั้งมวลของผม
"สวัสดีครับ ขอต้อนรับคุณผู้ชมเข้าสู่การถ่ายทอดสดการแข่งขันยูฟ่าแชมเปี้ยนลีกนัดชิงชนะเลิศ ระหว่างเสือใต้บาเยิร์น มิวนิค กับปีศาจแดง แมนเซสเตอร์ ยูไนเต็ดครับ"
ผมจ้องที่หน้าจอทีวีอย่างไม่กระพริบตา
ชีวิตของผมกำลังฝากไว้กับนักเตะจากเยอรมันซึ่งเขาไม่เคยรู้จักผม แต่ผมรู้จักเขา และเชื่อเขา ฝ่ายตรงข้ามมาจากอังกฤษ ผมรู้ว่าพวกเขาคือใคร และรู้ด้วยว่าความสำเร็จของเขา คือความล้มเหลวที่จะทำลายชีวิตของเรา เมื่อฝ่ายตรงข้ามได้บอลจิตใจผมเหมือนจะกังวลไปหมด ผมกลัว กลัวความสามารถของพวกนี้ ภาพหลอนในจิตใจ ผมน่าจะเชื่อพวกนั้น ผมอาจจะคิดผิดก็ได้ที่เลือกบาเยิร์น
ตั้งแต่เป็นเด็กผมรักฟุตบอลมาก ผมชอบเล่น ชอบดูบอลมาก หลายครั้งที่ผมกับเพื่อนๆในต่างจังหวัดพากันไปเล่น และดูผู้ใหญ่แข่งขันกัน ผมมีความสุข และผ่อนคลายทุกครั้งที่อยู่กับลูกบอล
แต่ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เมื่อผมเลือกการเดิมพันกับสิ่งที่ผมรักเพื่อสิ่งที่ผมรัก พลันสิ่งๆหนึ่งก็เกิดขึ้น มันอาจจะเป็นสัญญาณที่จะเปลี่ยนแปลงทุกอย่างในชีวิตของผม
"บาเยิร์นขึ้นนำแล้ว"
นักพากษ์บอกว่าเป็นการยิงประตูที่สุดสวย แต่ผมไม่ได้ชื่นชมกับความงามของมัน ผมสนแค่ตัวเลขคะแนน ตัวเลขคะแนนที่อาจเปลี่ยนแปลงทุกอย่างของผม 1-0 ผมกำลังจะได้เงิน ชีวิตของเรากำลังจะเปลี่ยนแปลง ดาคงจะไม่ต้องกังวลเรื่องต่างๆอีกต่อไปแล้ว ผมรักฟุตบอล ผมรักดา และลูกๆ มันเป็นการนำที่ยาวนาน และดูแล้วโชคชะตาคงจะเป็นของผม ผมจะมีเงินมากพอที่จะให้ครอบครัวเราอยู่กันอย่างมีความสุข ซื้อของขวัญซักชิ้นให้ดา สำหรับวันครบรอบแต่งงานในเดือนหน้า ซื้อของเล่นที่อาร์ม กับวิวอยากได้ ชีวิตเรากำลังจะเปลี่ยน เวลาของเกมใกล้หมดแล้ว เวลาที่ผ่านมาเหมือนมันนานนับปี เหนื่อย กังวล เครียด แต่ทุกๆสิ่งก็กำลังจะเลือนหายไปแล้ว
นาทีสุดท้ายของเกมนี้ …"แมนยูฯตีเสมอได้แล้วครับ!!"
ผมตะลึงงันกับลูกตีเสมอของแมนยู แต่บาเยิร์น ทีมที่ผมเดิมพันชีวิตด้วยไม่น่าจะแพ้ แต่แล้ว เมื่อการทดเวลาผ่านไป นาทีสุดท้ายของการทดเวลาบาดเจ็บ แมนยูฯยิงประตูชัยได้ ประตูชัยของศูนย์หน้าที่เป็นตัวสำรอง คนที่ผมไม่คาดคิด คะแนนที่ผมไม่คาดคิด ชีวิตที่แปรเปลี่ยนภายในเสี้ยววินาที นักเตะจากอังกฤษวิ่งไปฉลองกันกลางสนาม
จะมีใครรู้บ้างไหมว่าคนไทยคนหนึ่ง ณ มุมหนึ่งของเมืองหลวง กำลังจะหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง ของขวัญ และของเล่น กับความเป็นอยู่อย่างสุขสบายหายไปกับเงินก้อนสุดท้ายในชีวิต ถ้าดารู้ ดาอาจจะเลิกกับผมก็ได้ ชีวิตของเราคงจะย่ำแย่ ผมก้มหน้าลง น้ำตารินไหลออกมา เหมือนกับที่นักเตะ บาเยิร์นเสียน้ำตา สาเหตุเดียวกัน ต่างกันตรงผลลัพธ์
ผมปิดทีวี ผมไม่ต้องการเห็นการยินดีของผู้ชนะ หรือน้ำตาของผู้แพ้ ผมไม่ต้องการเห็นอะไรเลย ผมยืนนิ่ง ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ทันใดนั้นมือนุ่มๆคู่หนึ่งก็โอบกอดผม
"ดา!!" หัวหน้าครอบครัวที่เปี่ยมไปด้วยน้ำตาที่ริมเยิ้มบนหน้าหันไปหาภรรยาของเขาด้วยความตกใจ
ผมมองดา ผมเงียบ แต่ยังคงตะลึง
"ดารู้เรื่องทุกอย่างแล้วค่ะ ดาแอบดูคุณอยู่เงียบๆ"
"ผมเสียใจครับดา มันเป็นเงินก้อนสุดท้ายของเราแล้ว" ดาเงียบ ไม่มีเสียงออกจากปากของเธอ แต่มันมีรอยยิ้ม
"ดาไม่ชอบการพนัน แต่คุณก็ทำเพราะรักครอบครัวของเรา คุณพยายามทำทุกอย่าง ดาเข้าใจ เราจะเริ่มต้นกันใหม่นะคะ เราจะช่วยกัน แล้วจะไม่ยุ่งกับการพนันอีก"
ผมฟังดา
ผมไม่พูดอะไร
มันเป็นประโยคที่ยาวที่สุดที่ออกจากปากของดาตั้งแต่เรามีปัญหาเรื่องการเงิน ผมสวมกอดดา รักดาจริงๆ คืนนั้นไม่มีคำพูดใดๆอีกต่อไปแล้ว เรารักกันมาก ทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิม
เราขึ้นไปนอน ทิ้งทุกสิ่งไว้เบื้องหลัง พรุ่งนี้ผมจะลองไปสมัครงาน แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่ ผมมองเหลียวหลังมาที่ทีวี ยิ้มให้กับมัน แล้วจากไป ชีวิตผมดีขึ้นแล้ว แม้ไม่ได้เป็นเพราะสาเหตุอย่างที่คิด แต่จะสนใจอะไรล่ะ โลกมันคาดเดาอะไรไม่ได้ มันก็กลมเหมือนลูกบอลนั่นแหละ
-จบ-