ผมชอบ Search ฟัง Speech ของ George W. Bush, Bill Clinton, Nicholas Sakosy, Bill Gates, Steve Jobs หรือย้อนยุคไปหน่อยก็เช่น Dr. Martin Luther King Jr. (“I have a dream.”)
ผมมีความเชื่อว่า คำพูดของคนเราสามารถเปลี่ยนแปลงโลกได้ (ความเชื่อนี้เป็นความเชื่อเดียวกับ Bill Clinton และ Margaret Thatcher – แล้วดูสิว่าทั้งสองคนนี้เปลี่ยนแปลงโลกของเราไปขนาดไหน)
ผู้ที่ขึ้นไปยืนบนเวทีปราศรัย ในวันที่ 4 พฤศจิกายน 2551 นั้นเป็นคนผิวดำ ดูหนุ่มแน่นหนุ่มเหมือนสมัยบาทหลวง Dr. Martin Luther King พูดที่ Washington DC เพียงแต่ Dr. King นั้นรูปร่างท้วมกว่า
“If there is anyone out there who still doubts that America is a place where all things are possible, who still wonders if the dream of our founders is alive in our time, who still questions the power of our democracy, tonight is your answer.”
นอกจากนี้เราต่างชื่นชมสหรัฐอเมริกาว่าเป็นประเทศที่สร้างจากแนวคิดเสรีอย่างแท้จริง ทุกคนในแผ่นดินนี้เท่าเทียมกัน Thomas Jefferson, Benjamin Franklin, George Washington, John Adams และอีกหลายๆคน สร้างประเทศนี้ขึ้นมาด้วยแนวคิดนั้น
“It's the answer told by lines that stretched around schools and churches in numbers this nation has never seen, by people who waited three hours and four hours, many for the first time in their lives, because they believed that this time must be different, that their voices could be that difference.”
“It's the answer spoken by young and old, rich and poor, Democrat and Republican, black, white, Hispanic, Asian, Native American, gay, straight, disabled and not disabled. Americans who sent a message to the world that we have never been just a collection of individuals or a collection of red states and blue states.
We are, and always will be, the United States of America.”
ถ้อยแถลงช่วงตอนกลางๆนั้น เต็มไปด้วยการขอบคุณต่อพลพรรคเดโมแครต คนในครอบครัว รวมถึงการชื่นชม Sen. John McCain และ Sarah Palin คู่แข่งของ บารัคในการเลือกตั้งที่ผ่าน ซึ่งเป็นประเพณีแห่งความสวยงามของประชาธิปไตยอเมริกัน ที่รู้แพ้ รู้ชนะ
“As Lincoln said to a nation far more divided than ours, we are not enemies but friends. Though passion may have strained, it must not break our bonds of affection.
And to those Americans whose support I have yet to earn, I may not have won your vote tonight, but I hear your voices. I need your help. And I will be your president, too.”
“This election had many firsts and many stories that will be told for generations. But one that's on my mind tonight's about a woman who cast her ballot in Atlanta. She's a lot like the millions of others who stood in line to make their voice heard in this election except for one thing: Ann Nixon Cooper is 106 years old.
She was born just a generation past slavery; a time when there were no cars on the road or planes in the sky; when someone like her couldn't vote for two reasons - because she was a woman and because of the color of her skin.
And tonight, I think about all that she's seen throughout her century in America - the heartache and the hope; the struggle and the progress; the times we were told that we can't, and the people who pressed on with that American creed: Yes we can.
At a time when women's voices were silenced and their hopes dismissed, she lived to see them stand up and speak out and reach for the ballot. Yes we can.
When there was despair in the dust bowl and depression across the land, she saw a nation conquer fear itself with a New Deal, new jobs, a new sense of common purpose. Yes we can.
When the bombs fell on our harbor and tyranny threatened the world, she was there to witness a generation rise to greatness and a democracy was saved. Yes we can.
She was there for the buses in Montgomery, the hoses in Birmingham, a bridge in Selma, and a preacher from Atlanta who told a people that We Shall Overcome. Yes we can.
A man touched down on the moon, a wall came down in Berlin, a world was connected by our own science and imagination.
And this year, in this election, she touched her finger to a screen, and cast her vote, because after 106 years in America, through the best of times and the darkest of hours, she knows how America can change.
Yes we can.
America, we have come so far. We have seen so much. But there is so much more to do. So tonight, let us ask ourselves - if our children should live to see the next century; if my daughters should be so lucky to live as long as Ann Nixon Cooper, what change will they see? What progress will we have made?
This is our chance to answer that call. This is our moment.
This is our time, to put our people back to work and open doors of opportunity for our kids; to restore prosperity and promote the cause of peace; to reclaim the American dream and reaffirm that fundamental truth, that, out of many, we are one; that while we breathe, we hope.
And where we are met with cynicism and doubts and those who tell us that we can't, we will respond with that timeless creed that sums up the spirit of a people: Yes, we can.
Thank you. God bless you. And may God bless the United States of America.”
โอบาม่ากล่าวถึงหญิงคนหนึ่งชื่อว่า Ann Nixon Cooper ผู้ซึ่งใช้สิทธิ์ลงคะแนนที่ Atlanta (มลรัฐจอร์เจีย) หนึ่งในคนที่ต้องการให้เสียงของเธอสร้างการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ โอบาม่ากล่าวถึงความแตกต่างของ Ann Nixon Cooper กับคนอเมริกันคนอื่นๆทั่วๆไป นั่นคือเธอนั้นอายุถึง 106 ปีแล้ว
เขากล่าวว่า Ann Nixon Cooper กำเนิดในช่วงหลังยุคของการเลิกทาส ช่วงเวลาที่ไม่มีรถบนถนน และเครื่องบินบนท้องฟ้า ช่วงเวลาที่เธอไม่ได้รับสิทธิ์ในการลงคะแนนเลือกตั้ง เพราะสาเหตุ 2 ประการ คือเธอเป็นหญิง และความเป็นคนผิวสีของเธอ
โอ้โห บริบทท่อนนี้ฟังแล้วก็เริ่มเข้าใจ Ann Nixon Cooper คือสัญลักษณ์ครับ สัญลักษณ์ของกำแพงทางประชาธิปไตยในสหรัฐอเมริกา แต่ดั้งเดิม คือหญิง และคนผิวสีไม่มีสิทธิ์ได้เลือกตั้ง ผมฟังถึงตรงนี้ก็รู้สึกได้ถึงความฉลาดในการคัดสรรเรื่องมาพูดของเขา (ไม่รู้ว่าทีมหาเสียงเตรียมให้ หรือเขาเตรียมเองนะครับ J) ว่าที่ประธานาธิบดีคนที่ 44 ของ United States of America กล่าวต่อไปอีกว่า
โอบาม่ากล่าวต่อ ท่ามกลางผู้ชมที่อ้าปากค้าง และหูผึ่ง พวกเขารอคอยคำพูดของโอบาม่า เขากล่าวว่า ในช่วงเวลาที่เสียงของผู้หญิงนั้นเงียบกริบ และความหวังของพวกเธอถูกลืม Ann Nixon Cooper ยังคงอยู่จนกระทั่งได้เห็น วันที่ผู้หญิงได้ลุกขึ้น พูด และใช้สิทธิ์ออกเสียงเลือกตั้ง โอบาม่า กล่าวย้ำต่อมวลชนเกือบแสนคนของเขาว่า “เราทำได้”
และกล่าวต่อไปอีกว่า
ช่วงเวลาแห่งความสิ้นหวัง ท้อแท้ และสะเทือนใจทั่วทั้งแผ่นดิน Ann Nixon Cooper ได้เห็น อเมริกาเอาชนะความกลัวของตัวมันเอง โดยได้สร้างหน้าที่ใหม่ และสามัญสำนึกใหม่
กล่าวย้ำอีกครั้งว่า “เราทำได้”
ชัดเจนครับ
บารัคต้องการ “เล่าเรื่อง”
เล่าเรื่องเพื่อให้ลากยาวถึงประวัติศาสตร์หน้าใหม่ในค่ำคืนวันที่ 4 November 2008 นั่นเอง
โอบาม่า กล่าวว่า ชายที่ได้สัมผัสพื้นผิวแห่งดวงจันทร์ กำแพงที่พังทลายลงในเบอร์ลิน และเธอ...ก็ได้ใช้สิทธิ์เลือกตั้ง ด้วยชีวิตที่ผ่านประสบการณ์มานานถึง 106ปีในสหรัฐอเมริกา ผ่านช่วงเวลาที่หมองหม่นที่สุด และสวยงามที่สุด Ann Nixon Cooper รู้ว่าประเทศนี้จะเปลี่ยนแปลงได้อย่างไร
ท่อนนี้กล่าวถึง การเหยียบดวงจันทร์ของ นีลส์ อาร์มสตรอง ในปี 1969 ต่อเนื่องมาถึงปี 1989 กำแพงเบอร์ลินพังทลายลง อันเป็นสัญลักษณ์แห่งการล่มสลายของลัทธิคอมมิวนิสต์ โอบาม่ากล่าวว่า Ann Nixon Cooper นั้นผ่านเรื่องราวต่างๆมามากมาย เขากล่าวอีกว่า Ann Nixon Cooper นั้นรู้...รู้จากประสบการณ์ของเธอว่าประเทศนี้จะเปลี่ยนแปลงได้อย่างไร
